#6: Weekbrief vol tips
We zagen week 51 doormidden met een hele rits aan tips. Vers van de pers en uit de oude doos. Er bestaat al zoveel moois, achteruit kijken loont.
Om op te kauwen
Ik voel er extreem weinig voor een intro op te pennen over drinken tijdens de feestdagen en de uitsloverige onthouding in januari. Wist je dat het mogelijk is om te drinken/niet drinken zonder iedereen in je omgeving lastig te vallen met je afgezaagde inzichten die linea recta tot stand kwamen door napraterij en groepsdruk? Naar mijn mening zijn alle mensen evenredig irritant. Dat gezegd hebbende, hierbij een tip:
Persoonlijk heb ik grote moeite met het wegkrijgen van non-alcoholische wijn. Als je echt van wijn houdt, is het gewoonweg niet lekker. Bij dure restaurants zijn ze vaak ook al de weg kwijt, daar wordt natuurwijn tegenwoordig vervangen door allerlei gefermenteerde sappen, die al je speeksel onttrekken en het complete gerecht overheersen. Wat is er in vredesnaam mis met good old druivensap?
Tijdens mijn bezoek aan wijnhuizen in Bourgogne vraag ik de domaines altijd of ze ook druivensap maken. Daardoor heb ik een heerlijk voorraadje niet-gepasteuriseerde druivensappen: Een pinot noir uit Auxerre, een chardonnay uit Chablis. Helaas verzenden de kleinere wijnhuizen dit bijna nooit, dus je zult zelf op pad moeten.
Gelukkig verkopen ze in Nederland ook druivensappen, al zijn deze in de supermarkt wel gepasteuriseerd. Persoonlijk vind ik Druivelaere lekker. Albert Heijn heeft een huismerkmerlot. EkoPlaza heeft een zoetige rode, bio-dynamisch. Als je googlet op druivensap, vind je ook wat exclusievere druivensappen, al blijft het wel onder de 7,- per fles.
Heb je iets meer te besteden en houd je van excentrieke smaken? Neem dan eens een kijkje bij het alcoholarme (0,5%) alternatief op natuurwijn van De Fruitslagers. Dit fantastische bedrijf ken je misschien al uit de horeca, hun limonades (Roze Bunker) worden steeds vaker verkocht. Alle producten van De Fruitslagers zijn een directe oplossing op de verstoorde voedselketen of toevoeging aan de biodiversiteit. Van hun alcoholarme natuurwijnen heb ik zelf alleen nog de rode op (was lekker), de favoriet van een bevriende sommelier is de witte. (En nee, dit is dus niet hetzelfde soort aLcOhOlVriJe WiJn dat je bij de supermarkt koopt en ik twee alinea’s geleden affakkelde.)
Podcast
Is de horeca een dure fatamorgana? Is een nieuwsbrief (deze nieuwsbrief, joehoe!) dé oplossing tegen de monopolie van Mark Zuckerberg? Wat doe je als een collega klaagt over de geur van je poep? En wat als je in straat in elkaar wordt geslagen? Je hoort het in deze aflevering van mijn podcast.
Luister Alle Eerste Dingen in je favoriete podcastapp. Vergeet geen vijf sterren en een leuke recensie achter te laten, want alleen zo worden wij als zelfstandig kreupel eendje gevonden tussen de podcastroofdieren. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Extra podcasttip
Omdat het december is en ik dan graag vrijgevig optreedt, volgt hier een extra podcast-tip. (Dat doe ik niet uit kerstliefhebberij, maar als eerste hulp bij oneindige familiebezoeken en de al even lange reistijden hier naartoe. Dan kun je maar beter een buffertje te luisteren hebben.)
Met een slepende angststoornis en een onverlichte tuin grenzend aan een gigantische begraafplaats, is het luisteren van true-crime-podcasts niet mijn favoriete bezigheid. Toch vind ik die onderzoekende manier van verhalen wel tof. Gelukkig zijn er ook een aantal tegendraadse podcastsmakers die zich niet laten meeslepen door te vercommercialiseren behoefte aan leedvermaak.
Met veel plezier heb ik de afgelopen dagen geluisterd naar Waar Is Anita Moran. Twee beste vrienden gaan op hun Brabantse geboortegrond op zoek naar de onbekende zangeres die hun jeugd muziekaal vormgaf. De zangeres lijkt alleen onvindbaar. Terwijl ik dit schrijf besef ik hoe true-crime-achtig dit eigenlijk klinkt maar het is heel liefdevol verhaal vol humor. Het is een ode aan de Brabantse ons-kent-ons-cultuur en aan de persoonlijke impact op het individu.
Fatsoenlijk uitzicht
De discobal valt op z’n zachtst uitgedrukt TANTOE OVERVERTEGENWOORDIGD te noemen. Werkelijk álles schittert door de kleine spiegeltjes. Als de detailhandel geen discohamburger/disco-ijsemmer/discobloempot/discoraket/discopaddenstoel verkoopt, vind je online wel een video van een interieurinfluencer die zelf met zeshonderd kleine spiegeltjes in de weer gaat. Hema kwam deze maand met een gigantische discobal in de vorm van het hoofd van Nijntje. Door de populariteit op TikTok was deze binnen no-time uitverkocht, maar bij wie het gemis écht knaagt, kan er eentje via Vinted of Marktplaats aanschaffen, voor minstens 30,- bovenop de oorspronkelijke prijs.
Stiekem baal ik een beetje. Momenteel ben ik bezig met het opzetten van een knotsgekke kunst-B&B. Om kosten te spreiden, koop ik de inrichting terwijl de verbouwing nog niet heeft plaatsgevonden. Helemaal in den beginne bleek ook ik niet resistent tegen de aanzuigende werking van glinsterende spiegeltjes. Bij de aankoop van de kleedspiegel voor mijn logement wierp ik me gewillig aan de voeten van een dubbeltrend: Golvende a-symmetrische vormen én discospiegeltjes. Toen ik een paar dagen later de spiegel overal op TikTok voorbij zag komen (en ik zit niet eens op TikTok), had ik direct spijt. Ik wil dat mijn B&B uitblinkt in originaliteit, niet in hypes die vervliegen.
Hopelijk werkt het met discoballen hetzelfde als met Scandinavisch design: De oververtegenwoordiging sijpelt langzaam weg en de echt toffe stukken blijven simpelweg tof. Die spiegel zal ik gewoon ophangen.
Ik voel mee met designcollectief Rotganzen. Zij kwamen als eerst met de smeltende discobal, waarvan het concept inmiddels te vinden is op Temu. Het moet vreselijk frustrerend zijn als kunstzinnige pioniers te lijden onder de onachtzame populariteit. Hun signature pieces worden nu afgedaan nu microtrends. Al zal een kenner het verschil altijd zien.
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to Mignon Nusteling | Kunst, cultuur & tips to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.